Υπάρχεις παντού…
Άρχισα να
ξεφυλλίζω το βιβλίο του εαυτού μου , μέχρι αυτήν ακριβώς τη στιγμή .
Ότι έχει
γραφτεί από μένα , από τη στιγμή, από το ξαφνικό, από το παράλογο, από τον
φόβο, από τη μοναξιά, από τη χαρά, από την ηδονή, το κλάμα, το γέλιο, το κενό,
την ανάγκη, τον εγωισμό, την αποξένωση, την απομάκρυνση, το βλέμμα, τους ήχους,
τα χρώματα, τη ζωή!
Δεν μπορώ να
διαβάσω, ούτε μια μέρα την απουσία σου. Είσαι παντού!
Στην άσχημη
μέρα στο γραφείο μου, στο φλιτζάνι τού καφέ που αργοτελειώνει χλιαρός πια, μετά
από ώρες σκέψης και ατέλειωτες συζητήσεις. Είσαι παντού!
Σαν
ξάφνιασμα σε ήρεμο ύπνο! Ξάφνιασμα επιθυμητό στη μέση της νύχτας.
Δυο μάτια
συναντούν τα δικά μου…
Όχι, δεν
υπάρχουν λόγια πια…
Βλέμμα!!! Βαθύ, ακίνητο σημάδι στο κέντρο των ματιών,
αναζήτηση μιας αλήθειας που ποτέ δεν θα ειπωθεί…
Έτσι… Αμίλητοι!
Χαμογελάς…
Μου αρκεί!
Θυμάμαι…
Παρουσία
πλάι μου που ζεσταίνει τις κρύες νύχτες, τις κρύες πεθαμένες σκέψεις, τα ψυχρά
όνειρα που τρομάζουν.
Σαν χάδι από
ακτίνες ήλιου. ένα καλοκαιρινό μεσημέρι στην άμμο. Δίπλα στη θάλασσα που
ανυπομονεί για παρέα .Είσαι παντού!
Μέσα μου !
Σαν σκέψη, νοσταλγία, αγωνία για τον ερχομό σου…
Ήρθες…
Να σβήσεις ότι οι άλλοι «κατάφεραν» με έπαρση, στην ψυχή και στο κορμί μου!
Είδες αυτό
που κανείς μέχρι τώρα δεν κατάφερε να διακρίνει ή δεν θέλησα εγώ να το δει ….
Να με αναζητήσει , να με γνωρίσει …
Έτσι είναι
τα θαύματα!
Απρόσμενα!
Κατάφερες να
είμαι πλήρης!
Αληθινή!
Χορτασμένη!
Χαμογελαστή!
Αισιόδοξη!
Έχω γνωρίσει
τι σημαίνει ευτυχία !
Σ’ ευχαριστώ
που υπάρχεις … παντού!
